Thursday, October 13, 2016

ස්වර්ගය දුටු දරුවෝ

මරණාසන්න අධ්‍යනයන් පිළිබඳ අන්තර්ජාතික සම්මේලනයේ ආදි කර්තෘ හා හිටපු සභාපතිවරයා වූ ද කනෙක්ටිකට් විශ්ව විද්‍යාලයේ මනෝවිද්‍යාව පිළිබඳ මහාචාර්ය වරයා වූ ද Life at Death (මරණය අබියස ජීවිතය) හා Heading Toward Omega (ඔමේගා බලා පිටත්වීම) යන විශිෂ්ට ග්‍රන්ථයන්හි කතුවරයා වූ ද ආචාර්ය කෙනත් රිං සමඟ ආචාර්ය මෝර්ස්, ආචාර්ය මූඩි හා මම මෑතක දී ලොස් ඇන්ජලීස් හි පැවති වෛද්‍ය සම්මන්ත්‍රණයක දේශන පැවැත්වීමු. සම්මන්ත්‍රණයේ තේමාව වූයේ මරණාසන්න හා මරණින් පසු අත්දැකීම් පිළිබඳ ව යි. එම සම්මන්ත්‍රණයේ දී කථා කළ ආචාර්ය මෝර්ස් ඔහුගේ පර්යේෂණයන්හි වාර්තා ගත වී ඇති පරිදි මරණාසන්න අත්දැකීම් ලද බොහෝ ළමුන්ට ඒ අවස්ථාවේ දී සිය ශල්‍යකර්මයකට සහභාගි වෙමින් සිටි වෛද්‍යවරුන් හා හෙදියන් අතර වූ කථා බහ ශ්‍රවණය වූ අයුරු විස්තර කෙළේ ය. නිර්වින්දනය කරනු ලැබූ මේ දරුවන් එම අවස්ථා‍වේ සිටියේ සිහි විසංඥ තත්වයක යි.

මාස නවයක් තරම් වූ වයසක දී මරණාසන්න අත්දැකීම් ලද දරුවකු ගැන ද හෙතෙම විස්තර කෙළේ ය. පසු ව වයස අවුරුදු තුනහමාරේ දී පමණ ආගමික පෙරහරක් නැරඹීමට ගිය දරුවා එහි ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ ලෙස සැරසී සිටි අයකු දු‍ටුවේ ය.

“මේ ඉන්නේ ඇත්ත ම ජේසු නෙවේ” දරුවා විරෝධය පෑවේ ය. “මං දැක්කා ජේසු ව, මං මැරුණ වෙලාවෙ”. සිය අත්දැකීම විස්තර සහිත ව පැහැදිලි කළ දරුවා කීවේ ඈත කෙළවරේ “ආලෝකමය ලෝකයක්” සහිත වූ උමගක් දුටු බවත් එහි දී තමන්ට දෙවියන් සමඟ දුව පැන ක්‍රීඩා කිරීමට හැකි වූ බවත් ය.

“මේ තමා ඔහු දුටු ස්වර්ගය පිළිබඳ දර්ශනය” ආචාර්ය මෝස් වැඩි දුරටත් කීවේ ය. මීට අමතරව සිය මරණාසන්න අත්දැකීම් අතර තුර “යළි ඉපදීමට සිය වාරය එනතෙක් පොරොත්තුව සිටින දිව්‍යමය ආත්මයන් හමු වූ දරුවන් තිදෙනකු හෝ සිවු දෙනකු ගැන ආචාර්ය මෝස් සඳහන් කෙළේ ය. “මේක ඔවුන්ට ලොකු අපහසුවක් හිරිහැරයක් වුණා” ආචාර්ය මෝස් කිවේ ය. “මොකද මේ කාරණය ඔවුන්ගේ ආගමික විශ්වාසයන්ට හා පුහුණුවට පටහැණි නිසා... එහෙත් මේ ආත්මයන් ඔවුන්ට ඇත්තෙන් ම මුණ ගැහුණා”

වරක් ආචාර්ය මූඩි “සංකටක සත්කාර වෛද්‍ය විද්‍යා සඟරාවේ” (Journal of Critical Care Medicine) පළ වූ, මරණයේ මුව විට අසලට ම ගොස් අවසන් මොහොතේ යළිත් මෙලොවට පැමිණි එක් හැවිරිදි දැරියක පිළිබඳ පවතක් මට කීවේ ය. සිද්ධියෙන් අනතුරු ව උම‍ඟක් අසලින් යන හැම විට ම, ඈ විප්‍රයෝග කංසා ලක්ෂණ ප්‍රකට කළා ය. දැරියට වයස අවුරුදු තුන හමාර පමණ කාලයේ දී ඇගේ මිත්තණිය බරපතල ලෙස රෝගාතුර වූවා ය. ඇතැම් විට මිත්තණිය මිය යාමට ද ඉඩ ඇතැයි, දැරියට සියුම් ලෙස හඟවන ලදි.

“අනේ... එතකොට අත්තම්මටත් දෙවියො දකින්න, අර මං ගියා වගේ උමග ඇතුළෙන් යන්න වේවි ද?” ඈ අවිහිංසක ලෙස ඇසුවා ය.

ආචාර්ය රිං ‍ගේ අත්දැකීම් අනුව ආගමික හැඩ ගැස්මක් හෝ පසුබිමක් තුළින් මිනිසුන් මරණාසන්න අත්දැකීම් වෙත නැඹුරු වීමේ අමුතු ප්‍රවණතාවක් නැත. සිය ඇදැහීම කවරක් හෝ වේවා ඕනෑ ම අයකුට මේ අත්දැකීම් ලැබීමේ හැකියාව තිබේ. ඔහු යළිත් තහවුරු කොට කී පරිදි මරණාසන්න අත්දැකීම් වලට මුහුණ දෙන පුද්ගලයන්ගේ මරණයට ඇති බිය දුරු වී යයි. “මරණය අසලට ම ගිය ඒත් මරණාසන්න අත්දැකීම් නො ලැබූ අයට මෙහෙම සිද්ධ වෙන්නේ නෑ” ආචාර්ය රිං කී ය. “මරණාසන්න අත්දැකීමට මුහුණ දුන්නු හැම කෙනෙක්ම පාහේ - උග්‍ර අදේවවාදීන් පවා - දෙවියන් පිළිබඳ විශ්වාසය ආයෙත් ගොඩ නඟා ගන්නවා. ඔවුන් තුළ ජීවිතය ගැන, ස්වභාව ධර්මය ගැන, පරිසරය ගැන විශාල සැලකිල්ලක් ඇති වෙනවා. තමා පිළිබඳ ඔවුන් තුළ ඇති දැඩි මතධාරී ස්වභාවය වෙනස් වෙලා අන් අය පිළිබඳ වඩාත් මෛත්‍රී සහගත ස්වභාවයක් ඇති වෙනවා. ඔවුන් බොහොම ආදරණිය පුද්ගලයන් බවට පත්වෙනවා.... ආදරය ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ වැදගත් ස්ථානයක් අත් කර ගන්නවා.... ඒ වාගෙම ජීවිතයේ පරමාර්ථය පිළිබඳ ඔවුන්ට වඩාත් උසස් අවබෝධයක් පහළ වෙනවා.... කොටින්ම ඔවුන් වඩ වඩාත් අධ්‍යාත්මික පුද්ගලයන් බවට පත් වෙනවා.

________________________________________________________________________

(මෙය, කොටස් වශයෙන් පල වන කෘතියක එක් පරිච්ඡෙදයක කොටසක් මිස තනි ලිපියක් ලෙස කියවීම සඳහා සකස් කරන ලද්දක් නො වේ. ලිපියෙහි විස්තර වන විෂය ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට නම් මෙහි කොටස් මුල සිට කියවීම සුදුසු ය)

Thursday, July 21, 2016

මරණාසන්න අත්දැකීම් ලැබූ කුඩා දරුවෝ

ගැලප් සමීක්ෂණයන්ට අනුව මිලියන අටකට අධික ඇමරිකානුවන් පිරිසක් මරණාසන්න අත්දැකීම් ලබා ඇති අතර බොහෝ කුඩා දරුවෝ ද මේ පිරිසට අයත් වෙති. මේ අත්දැකීම් ලැබූවන් ඒ පිළිබඳ පැවසූ විස්තර විශ්මය ජනක අයුරින් සංගත හා ඒකමිතික වන අතර ඒවා විශිෂ්ට අයුරින් ලේඛන ගත කොට තිබේ. මෙවන් අවස්ථාවල සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන්නේ මරණාසන්නයට එළැඹෙන පුද්ගලයා සිය සිරුරෙන් මිදී, ඊට ඉහළින් පිහිටි කිසියම් ස්ථානයක රැඳී සිටිමින් තමා මරණයෙන් බේරා යළි පණ ගැන්වීමට අන්‍යයන් දරණ ප්‍රයත්නයන් නැරඹීමයි. ඉන් මොහොතකට පසු ඔහුට දීප්තිමත් ආලෝකයක් හෝ දිදුලන ශරීර ප්‍රභා ඇති ආධ්‍යාත්මික පුද්ගලයකු හෝ මිය ගිය ඥාතියකු ඈතින් පෙනෙන්නට පටන් ගනී. බොහෝ අවස්ථාවල සංගීත රාවයක් හෝ වෙනත් ශබ්දයක් ඔහුට ශ්‍රවණය වන අතර උමඟක් වැනි යමක් තුළින් ඇදී ගොස් ආලෝකය හෝ අධ්‍යාත්මික පුද්ගලයා දෙසට පාවී යනු දැනේ. අබ මල් රොනක හෝ වේදනාවක් ඔහුට නොදැනන අතර ඒ වෙනුවට අතිශය උත්කර්ෂවත් ශාන්තියක් හා ප්‍රමෝදයක්, පාවී යන විඥානය පුරා පැතිරී යයි. මේ අවස්ථාවේ දී සිය සිරුරට යළි පැමිණීමට බොහෝ අයට අවශ්‍ය නොවන අතර මෙලොව දී සම්පූර්ණ කරගත නොහැකි වූ කටයුත්තක්, යුතුකමක් හෝ ණය ගෙවීමක් ඇතොත් යළිත් සිය සිරුරට පිවිසෙන ඔවුනට වේදනාව ඇතුළු වෙනත් කායික සංවේදන දැනෙන්නට පටන් ගනී. එහෙත් අවසන සිය ජීවිතය, කායික මරණයන් අවසන් ‍නොවේ ය යන අවබෝධය ඔවුන් තුළ පහළ වන අතර ඉන් අනතුරුව යළි කිසිදිනෙක ඔවුහු මරණයට බිය නොවෙති. 

Life after life (මරණින් මතු ජීවිතය), Reflections on life after life (මරණින් මතු ජීවිතය ගැන අන්තරාවලෝකන), The light Beyond (ඔබ්බෙහි වූ ආලෝකය) යන කෘතීන්හි කීර්තිමත් කතුවරයා වූ රේමන්ඩ් මූඩි Jr., MD, Ph.D, මරණාසන්න අත්දැකීම් ලද මිනිසුන් සමඟ පැවැත්වූ දෙදහසකට අධික වූ සම්මුඛ සාකච්ඡා වලින් සමහරක් ගැන මට කියා ඇත. මේ සාකච්ඡා වලින් අනාවරණය කැර ගත් පරිදි මරණාසන්න අත්දැකීම් ලද සියල්ලන්ට පොදු අත්දැකීමක් වූයේ සිය සිරුරු මතින් පාවී යන ආකාරය යි. සිය සිරුර ට ප්‍රතිකාර කරමින් සිටින වෛද්‍යවරුන් හා හෙදියන් යමක් පවසන්නට තැත් කරද්දී එම වචන ඔවුන්ගේ මුවින් පිටවන්නට මොහොතකට පෙර ඒ කුමක්දැයි වටහා ගන්නට බොහෝ දෙනකුට හැකි විය. රෝගීන් සිය වෛද්‍යවරයාගේ හෝ හෙදියගේ උරහිස ස්පර්ශ කරන්නට තැත් කළ විට නිශ්චිත ස්වරූපයක් රහිත ඔවුනගේ දෑත් වෛද්‍ය කන්ඩායමේ ඝන සිරුරු විනිවිද ගියේය. ඒවා අතර භෞතික ස්පර්ශයක් සිදු නොවී ය.

“ඔවුන් තුළ ඉන් පස්සේ ඇතිවන්නේ ලෝකෝත්තර වූ යථාර්ථයක් පිළිබඳ සංවේදනයන්” ආචාර්ය මූඩි පැවසී ය. “ඔවුන්ගේ දෑස් වලට කිසි ම අපහසුවක් ගෙන නො දුන් අර දීප්තිමත් ආලෝකය දෙසට යන විට ඔවුන්ට දැනුනේ මුළුමනින් ම ආදරය තුළ නිමග්න වූ බවක්”

මරණාසන්න අත්දැකීම් තුළ නිරන්තර ව දක්නට ලැබෙන ලාක්ෂණික ගුණයක් වන්නේ ජීවිත ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය යි. මෙය කාලයේ සීමාවෙන් ඔබ්බට ගොස් විචිත්‍ර වර්ණයෙන් හා ත්‍රිමාණ ස්වරූපයෙන් යුතුව ක්ෂණයකින් දෑස් ඉදිරිපිට දර්ශනය වන්නාවූ සිය ජීවිත කාලය පුරා සිදු කළ ක්‍රියාකාරකම්, චර්යාවන් හා කෘත්‍යයන් සියල්ල පිළිබඳ දර්ශන මාලාවකි. එ සේ ම මේ ජීවිත ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය නරඹන්නා විසින් තමා උදව් කළ, රිදවූ, ආදරය කළ හෝ වෛර කළ මිනිසුන්ගේ චිත්තාවේගයන් ද ඒ මොහොතේ ම අත් විඳිනු ලබයි. ‍බොහෝ විට ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය අතරතුර දෙවියන් බඳු වූ අධ්‍යාත්මික සත්වයෙක් හෝ කිහිප දෙනෙක් ප්‍රත්‍යවේක්ෂකයා සමඟ සහචාරී වෙති.

ආචාර්ය මූඩි ගේ පර්යේෂණවලට ප්‍රස්තුතයක් වූ එක් පූජකවරයකු සිය දේශනයන්හි දී යොදා ගත්තේ පව් කාරයන් නිරයේ ගිනිදැල් මැද දුක්විඳීම මූලික කැර ගත් ප්‍රවේශයකි. සිය ජීවිත ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය දෑස් ඉදිරිපිට දිග හැරෙද්දී දේශකයාට සිය විජයග්‍රාහී ධර්ම දේශනා, පල්‍ලියේ බංකුව මත බයෙන් ගැහෙමින් ඊට සවන් දී සිටි නව හැවිරිදි දරුවකුගේ දෘෂ්ටිකෝණයෙන් අත්විඳීමට හැකි විය. මරණාසන්න අත්දැකීමට පෙර පූජකවරයාට මේ දරුවා සමඟ වූයේ එතරම් සමීප නොවූ ඇසුරකි. එහෙත් දැන් ඔහුට මේ දරුවා තුළ හට ගත් බිය එහි පූර්ණ තීව්‍රතාවයෙන් දැනුණ අතර සිය ධර්ම දේශණය විසින් රැස්ව සිටි බැතිමතුන් පිරිස තුළ ඇති කළ තීරණාත්මක වූ අනාධ්‍යාත්මක බල පෑම ද ප්‍රකට වන්නට විය.

ජීවිත ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය නිරීක්ෂණය කරමින් සිටි අධ්‍යාත්මික ජීවියා සන්සුන් ව මෙ සේ කීය “මම හිතනවා ඔබ ආයෙත් එහෙම නොකරාවි කියා”

“මට හරි ම පුදුම යි දෙවියන්ට මගේ දේව ධර්මය ගැන තැකීමක් නොතිබුණ එක ගැන” පූජකවරයා ආචාර්ය මූඩිට කීවේ ය.

සියැට්ල් හි ළමා රෝග විශේෂඥයකු වූ ද, Closer to Light (ආලෝකයට සමීපයෙන්) කෘතියේ කර්තෘ වූ ද වෛද්‍ය මෙල්වින් මෝස් කුඩා දරුවන්ගේ මරණාසන්න අත්දැකීම් පිළිබඳ සිද්ධි පනහකට අධික සංඛ්‍යාවක් ඉතා විචක්ෂණ ලෙස ලේඛණ ගත කොට තිබේ. සිය සිරුරෙන් ඉවත්ව යාමත්, අභිශුන්‍ය අවකාශයකට ඇතුළු වීමත්, දිප්තිමත්, හිතමිතුරු ආලෝකයක් වෙත ඇදී යාමත් මේ දරුවන් විසින්ද විස්තර කොට තිබේ. මරණාසන්න අත්දැකීම් විසින් මේ කුඩා දරුවන් තුළ ඇති කරනු ලැබූ බලපෑම වැඩිහිටියන් තුළ ඇති වූ බලපෑම තරමට ම ගැඹුරු එමෙන් ම පරිවර්තක එකක් වූයේ ය. ජීවිතයට කිසියම් සැබෑ අරමුණක්, අභිප්‍රායක් ඇති බව ඔවුහු උගත් හ. එ සේ ම “ජීවිතයට පූජනීයත්වයෙන් බුහුමන් දක්වන්නටත් විශ්වය පුරා විසිරී ගිය සංකීර්ණ හා පැටලිලි සහගත සම්බන්ධ තාවයන් දකින්නටත්” ඔවුහු සමත් වූහ. ඔවුන් සමඟ කළ මූලික සාකච්ඡාවෙන් වසර අටකට ආසන්න කාලයක් ගෙවුණු තැන පසු විපරමක යෙදුණු වෛද්‍ය මෝස් හට පෙනී ගියේ මේ මරණාසන්න අත්දැකිම් ලද දරුවන් අතිශයින් ම පරිණත වූ යෞවනයන් බවට පත් වී ඇති අයුරු යි. ඔවුන් ගේ පවුල් සබඳතා අතිශයින් ම විශිෂ්ට මට්ටමක විය. ඔවුහු මත්ද්‍රව්‍ය සමඟ අනතුරුදායක අත්හදා බැලීම් කළ, කැරලිකාරී, ලිංගික හෝ වෙනත් චර්යාත්මක අපහරණයන්ට යොමු වූ පිරිසක් නොවූ හ.

(මෙය, කොටස් වශයෙන් පල වන කෘතියක එක් පරිච්ඡෙදයක කොටසක් මිස තනි ලිපියක් ලෙස කියවීම සඳහා සකස් කරන ලද්දක් නො වේ. ලිපියෙහි විස්තර වන විෂය ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට නම් මෙහි කොටස් මුල සිට කියවීම සුදුසු ය)

Thursday, April 23, 2015

මරණාසන්න අත්දැකීමකට මුහුණ දුන් ෂර්ලි

ආචාර්ය රේමන්ඩ් මූඩි, ආචාර්ය එලිසබෙත් කුබ්ලර් රොස්, වෛද්‍ය කෙනත් රීං, වෛද්‍ය මෙල්වින් මෝස් හා වෙනත් එවැනි කීර්තිමත් විශේෂඥයන්ගේ පර්යේෂණ තුළින් තහවුරු කරනු ලැබූ මරණාසන්න හා අත්දැකීම්වලට (NDE) හිමිවන්නේ වැදගත් ස්ථානයකි. පූර්වජන්මයන් හා ඒවා සිහිපත් කිරීම වූකලී තාර්කික මෙන් ම මනසට හා සහජඥානයට ගෝචර වූ එකක් බවට අත්දැකීම් පදනම් කරගත් ‍ලෝක දෘෂ්වියක් ඉන් සැපයෙයි. එමගින් අවධාරණය කරනු ලබන්නේ බොහෝ දෙනා විසින් තමාටම සීමා වූ දෙයක් ලෙස තබාගන්නා වූ ද, බොහෝ විට පූර්වජන්ම ප්‍රතිගමණ පර්යේෂණයන් ඇසුරින් සොයා ගනු ලැබූ දැනුමට සාකල්‍යයෙන් ම සමාන්තර වූ ද, තවත් පොදු මානව අත්දැකීමකි.

හැත්තෑපස් හැවිරිදි ෂර්ලි, මගීන් 170 කට මරු කැඳ වූ මාරක ගුවන් අනතුරකින් දිවි ගලවාගත් අතලොස්සක් දෙනා අතරින් එක් අයෙක් වූවා ය. අස්ථි බිඳීම් රාශියක් සහිත ව බරපතල ලෙස තුවාල ලත් ඇගේ අභ්‍යන්තර ඉන්ද්‍රියයන්ට සෑහෙන තරම් හානි වී තිබිණි. විසිරී ගිය යානයේ සුන්බුන් අතරින් ඉවතට ගැලවී ගිය ආසනයේ පටියට සිර වී සිටි ඈ සොයා ගැණුනේ වගුරු බිමක මඩ වතුර මැදිනි. ආපදා මධ්‍යස්ථානයේ රෝහල් ගත ව සිටි ඈට මාරාන්තික විය හැකි මට්ටමේ අංශක 106ක උණක් හටගත්තේ ය. තද බල ලෙස උණෙන් ගැහෙමින් ඈ සිහිවිසංඥ තත්වයට පත් වූවාය. අනතුරුව හෘත්-ශ්වසන අකරණයට මුහුණ දුන් ඇගේ ශ්වසනය හා හෘද ස්පන්දනය නතර වූයේ ය. ඈ යළි පණගන්වන්නට කළ වික්‍රමාන්විත සටන නිෂ්ඵල වූවක් සේ පෙනී ගිය ද වෛද්‍ය කණ්ඩායම සිය ප්‍රයත්නය අත්හැර දැම්මේ නැත.

මේ සියළු ප්‍රයත්නයන් මැද ෂර්ලි මරණාසන්න අත්දැකීමකට මුහුණ දුන්නා ය. සිය සිරුර මතින් පාවී ගිය ඈට හමු වූයේ සුදු පරෙවි රංචුවකි. ඔවුන් විසින් ඈ බොහෝ ඈතින් තිබූ චමත්කාර ජනක ආලෝකයක් වෙත කැඳවාගෙන යනු ලැබුවා ය. ඈට දැනුනේ අතිශයින් ම ප්‍රමෝදකර බවකි. එහි යන අතරතුර පසු පස හැරී බැලූ ඈ දුටුවේ වෛද්‍යවරුන් හා හෙදියන් සිය සිරුර සමඟ කරන යමර යුද්ධය යි. එක්ස් කිරණ දෘෂ්ටියකින් මෙන් සිය සිරුරේ වූ බිඳී ගිය අස්ථීන් ඈට පැහැදිලි ව පෙනිණ.

තමනට සංඥා කරණ ආලෝකය දෙස නැවත හැරී බලන ඈට “අනේ මේ කුරුල්ලන්ට කථා කරන්න හැකි වුණා නම්” යයි සිතුණි.

ආලෝකය වෙතින් ගලා ආ කටහඬක් ඇයට ඇසුනේ ඒ මොහොතේය. සන්සුන් හා ප්‍රශාන්තිකර වූ ඒ හඬින් කියවුණේ ඇගේ කාලය තව ම පැමිණ නොමැති බව යි.

ඈ ‍විරෝධය පෑවාය. “මගේ ශරීරය පොඩි පට්ටම් වෙලා. මට ඒ වේදනාව තුළට නැවත යන්න බැහැ”

කටහඬ නැවත ප්‍රතිචාර දැක්වීය “ඔබට තිබෙනවා ලෝකයට පණිවුඩයක් රැගෙන යන්න.... ඒ පණිවුඩය තමා, ශාන්තිය යනු ආදරය බවත් ආදරය යනු ප්‍රඥාව බවත්ය යන්න”

ෂර්ලිට තවදුරටත් දන්වා සිටිනු ලැබුයේ මේ පණිවුඩය සන්නිවේදනය කරමින් ඈ බොහෝ මිනිසුන්ට උපකාර කරනු ඇති බව ය.

ෂර්ලි නැවතත් සිය සිරුරට පිවිසියා ය. එය වෛද්‍යවරුන් විශ්මයෙන් අළලන්නක් විය. ඇගේ හෘදය අවසන් වතාවට කම්පනය වී මෙන්ම ඈ අවසන් වරට ස්වයංසිද්ධ හුස්මක් ගෙන ඒ වන විට මිනිත්තු පහලොවක් ගත වී තිබිණ. ඈ පසු ව ඇගේ පණිවුඩය සියල්ලන්ට ම පැවසුවා ය. ඇගේ පවුලේ සාමාජිකයෝ “ශාන්තිය - ආදරය - ප්‍රඥාව” යනුවෙන් ඇගේ කාමරය පුරා පෝස්ටර් ඇලැවූහ.

ෂර්ලිට කටහඬ තවත් එක් වරක් ඇසුණි. ඒ, ඇතැම් විට ඈ ඉදිරි ජීවිත කාලය පුරාම සදාකාලික ශාරීරික අප්‍රාණික භාවයකින් පෙළෙනු ලැබීමට ඉඩ ඇතැයි වෛද්‍යවරුන් විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලැබූ මොහොතේ ය.

“නැහැ මට එහෙම වෙන්නෙ නෑ” ඈ විරෝධය පෑවා ය. “පැය බාගයකින් ආපසු එන්න. මම ඒක ඔබට ඔප්පු කරන්නම්.”

කතිකා කරගත් වේලාවට වෛද්‍යවරුන් පෙරලා පැමිණි පසු ෂර්ලි ඔවුනට කීවේ ඇගේ සුවපත් වීම සිදු වනු ඇත්තේ අභ්‍යන්තරයේ සිට බාහිර දෙසට බව යි. ‍සිය දෙපා දෙස බලා සිටින්නැයි වෛද්‍යවරුන්ට කී ඈ දෑස් පියාගෙන යළිත් වතාවක් ආලෝකය වෙත සිත සමාධිගත කළා ය. සංශයවාදී වෛද්‍යවරුන් විස්‍මයෙන් මුසපත් වූයේ ෂර්ලි සිය දෙපා චලනය කරන්නට පටන් ගත් විට ය. එතැන් පටන් ඇගේ ප්‍රකෘති සුවය ලැබීම අචල මෙන්ම අනවරත එකක් විය.

(මෙය, කොටස් වශයෙන් පල වන කෘතියක එක් පරිච්ඡෙදයක කොටසක් මිස තනි ලිපියක් ලෙස කියවීම සඳහා සකස් කරන ලද්දක් නො වේ. ලිපියෙහි විස්තර වන විෂය ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට නම් මෙහි කොටස් මුල සිට කියවීම සුදුසු ය)

Tuesday, April 14, 2015

අධිමානසික සිහින පෙරනිමිති


විචිත්‍ර සහජඥාන අත්දැකීම් පිළිබඳ මෙබඳු විස්තර හතර වටින් ගලා එමින් තිබිණ. පොත් සමාජයේ තවත් බොහෝ‍ දෙනකුට සිහින පෙරනිමිති පිළිබඳ අත්දැකීම් තිබිණ. එක් සාමාජිකාවට නාද වන සිය දුරකථනය එසැවීමටත් ප්‍රථම අමතන්නේ කවරකු දැයි කිව හැකි විය. තවත් බොහෝ දෙනකුට ප්‍රබල පෙර දුටු හුරුව (Déjà Vu ) හැඟීම්, සහජඥානමය දැනීම් හා සිය සැමියන් හා සමකාලික ව පහළ වූ සිතිවිලි හා ප්‍රකාශ පිළිබඳ අත්දැකීම් තිබිණි.

එහෙත් වඩාත් සිත් අලවන සුළු කරුණ වූයේ දොලොස් මසක් මුළුල්ලේ රැස් වූ මේ කාන්තා පිරිස මීට පෙර කිසි දිනෙක සිය අධිමානසික අත්දැකීම් පිළිබඳ තොරතුරු කිසිවක් හුවමාරු කැර නොගත් බව යි. තමන් ‍“මනෝ විකාර” වූවන් හෝ “උමතු” වූවන් ලෙස අන් අය විසින් සලකනු ලබතැයි ඔවුන් බිය වූ සෙයක් පෙනේ. ‍එහෙත් ඔවුහු සාමාන්‍ය අධිමානසික සංසිද්ධීන් පිළිබඳ අත්දැකීම් ලැබූ සාමාන්‍ය කාන්තාවෝ වූහ. අප හැම දෙනකුට ම අත්විඳින්නට ලැබෙන මෙවන් අත්දැකීම් වල කිසිදු “මනෝ විකාරයක්” හෝ “උමතුවක්” නැත. බොහෝ විට සිදු වන්නේ අප එ වැනි දෑ පිළිබඳ කිසිවකු හට නො පැවසීම යි. පවුලේ සාමාජිකයන් හෝ සමීපතම මිතුරන් සමඟ ‍පවා අපි මෙ වැනි දෑ ගැන සාකච්ඡා නො කරමු.

එක් අතකින් පූර්ව ජන්ම ස්මරණය යනු, සුලභ වූ ද එහෙත් බොහෝ අගනා වූ ද සහජඥානමය (Intuitive) අත්දැකීම් විසින් අප කැඳවාගෙන යනු ලබන හුදු එක් දිශාවක් පමණි. සැහැල්ලු සම්මෝහන තත්ත්වයක දී ශාන්ත හා ඒකාග්‍ර වූ සිතට, අහඹු හා ස්වයංසිද්ධව සිතුවිලි නිරතුරුව ගලා එන “අවදි වූ” මනසට වඩා හොඳින් සහජඥාන මාර්ගෝපදේශයන්ට හා ප්‍රඥාවේ උපවිඥානමය ගබඩාවන්ට ප්‍රවිශ්ට විය හැකි ය. සැබෑ වූ හෝ යම් වාසියක් අත් කැර දුන් සහජඥාන අත්දැකීමක් කවරදාක හෝ ඔබට ලැබී ඇත් නම් එවැනි අත්දැකීමක කෙතරම් බලයක් හා වටිනාකමක් ඇත්දැයි ඔබ දනී.

පූර්ව ජන්මයන් සිහිපත් කිරීම ද බොහෝ විට දනවන්නේ මෙ වැනි ම හැඟීමකි. විස්තර කිරීමට හෝ සාධනය කිරීමට අවශ්‍ය නොවන්නා වූ ක්‍රමයක් මඟින් කරුණු සිහිපත් කරමින් ද, මග පෙන්වමින් ද තමා සුවපත් කරන අයුරු එහි දී ඔබට දැනෙන හැඟීම යි. එය සරල ව එසේ සිදු වෙයි; නිසල ව ගලා යයි. පූර්ව ජන්ම ස්මරණය තුළින් ලබා ගත හැකි ප්‍රතිඵල වන කායික රෝග ලක්ෂණ සමනය වීම, චිත්ත‍ වේගාත්මක ගැටළුවකට සහනයක් ලැබීම හෝ ඔබේ ජීවිතය හා එහි දිශානතිය පිළිබඳ විශ්වාසයක් හා ප්‍රශාන්තිමත් බවක් දැනීම වැනි යහපත් ප්‍රතිඵල ඇති විටෙක ඔබට කිසි දාක ඒ අත්දැකීමේ තාර්කික වලංගු භාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්ණ කරන්නට අවශ්‍ය නො වේ. ඔබේ ජීවන තත්වය උසස් කැර ගැනීමට හෝ ප්‍රත්‍යක්ෂ ආකාරයෙන් ඔබ හෝ අන්‍යයන් පිළිබඳ ප්‍රතිවේදයන් ලබා ගත හැකි වන පරිදි එ මඟින් ඔබ බල ගන්වා ඇති බව සැකයකින් තොර ව ඔබට අවබෝධ වෙයි.

අනාගතය ගැන පෙරනිමිති දක්වන අධිමානසික සිහින වූ කලී අප තුළ නිසගයෙන් ම පවතින හා තව දුරටත් දියුණු කැර ගත හැකි හැකියාවන් පිළිබඳ පොදු නිදසුනකි. ෆ්ලොරීඩා ප්‍රාන්තයේ රාජ්‍ය ලොතරැයිය ආරම්භ කොට නොබෝ දිනෙකින් ම, අසාමාන්‍ය වූ අධිමානසික සිහිනයක් විසින් නිව්ජර්සි හි විසූ පුද්ගලයකු වෙත ඩොලර් මිලියන 10.5 ක දිනුමක් රැගෙන එනු ලැබිණ. ‍ෆ්ලොරීඩා පුවත් පත් විසින් වාර්තා කරනු ලැබූ පරිදි ජයග්‍රාහකයා සම්මුඛ සාකච්චාවකට එක් වෙමින් කියා සිටියේ සිය දියණියගේ මරණයෙන් මසකට පමණ පසු සිහිනයෙන් දර්ශනය වූ ඈ කිසියම් අංකයක් සඳහන් ලොතරැයියක් මිල දී ගන්නා ලෙස ඔහුට දැන් වූ බව යි.

“මගේ දුව ඇසුවා ඇයි ඔබ මගේ අංකය උත්සාහ කර නො බලන්නේ? මට ඕනෑ ඔබට පුංචි හරි සතුටක් ලබා දෙන්න යි”

ඇගේ පියා හැටතුන් හැවිරිදි වියේ පසු වූයේ ය. යට කී සිහිනයට සති ගණනාවකට පෙර නිව්ජර්සිහි දී අඩි දෙසීයක් පමණ වූ ප්‍රපාතයකට වැටුණ සිය විසිතුන් හැවිරිදි දියණියගේ ‍ශෝක ජනක හදිසි මරණයේ කම්පාවෙන් මිදෙනු පිණිස හේ සිය පවුල ද කැටි ව නගරය හැරපියා ෆ්ලොරීඩාවට පැමිණ සිටියේ ය. මෙම විචිත්‍රවත් හා අතිශයින් සැබෑ ලෙස හැඟුණ සිහිනයෙන් පිබිදුණ ඔහුට තම දියණියගේ මෝටර් රථයේ තිබී නිව් ජර්සි ලොතරැයි ටිකට් පතක් හමු වූ බැව් සිහිපත් විය. අතිශයින් සසල වූ සිත් ඇති මුත් හේ නිවසට දුරකථනයෙන් කථා කොට නිව්ජර්සි ලොතරැයියේ අංක වන 2, 6, 11, 14, 31, හා 34 ලබා ගත්තේය. සති පතා සිදු වන දිනුම් ඇදීම පැවති දින උදය වරුවේ පියා, මව, දියණියන් දෙදෙනා හා පුතා එක් ව මේ අංක අඩංගු ෆ්ලොරීඩා ලොතරැයි පතක් සොයා ගැනීමට සමත් වූහ. ලොතරැයිය විකිණී තිබූ ආකාරය අනුව දිනුමක් ලැබීමට තිබූ සම්භාවිතාව මිලියන දහහතරකට එකකි. අවසන දිනුම හිමි වූයේ ඔවුනට ය.

“මට අමුතුම හැඟීමක් දැනුනේ” පියා කීවේය “මම පුදුම වුනා.... ඇත්තෙන්ම කීවොත් පුදුම වුනා‍මත් නොවෙයි.... ඒක පැහැදිලි කරන්න හරි අමාරු යි”

එම මාසයේම අගභාගයේදී ෆ්ලොරීඩාවේ ‍හෝම්ස්ටෙඩ් හි පුද්ගලයෙක් 1, 2, 3, 13, 28 හා 48 යන අංක දරණ ‍යන අංක දරණ ෆ්ලොරීඩා ලොතරැයියක් මිලදී ගෙන ඩොලර් මිලියන 11.2 ක දිනුමක් ලබා ගත්තේය. පනස් අට හැවිරිදි කාර්මිකයකු වූ මේ පුද්ගලයා, මීට පෙර කිසිදාක සිය මව්රට වූ කියුබාවේ දී පවා ලොතරැයියක් මිල දී නොගත් අයකු විය. එහෙත් ශනිදා දිනුම් ඇදීමේ වාරයට පෙර අඟහරුවාදා රැයේ අතිශයින්ම ස්වාභාවික විචිත්‍ර සිහිනයක දර්ශනය වූ ඔහුගේ මිය ගිය මව ලොතරැයියක් මිලදී ගන්නා ලෙස දන්වා සිටියා ය. පසු දින, අසල පිහිටි සුපිරි වෙළඳ සැලින් හේ ටිකට් පත් දහයක් මිල දී ගත්තේය. ජයග්‍රහණය හිමි වූ යේ ඉන් එකකට ය.

අධිමානසික සිහින පෙරනිමිති, සුලභ වශයෙන් දක්නට ලැබෙනවා පමණක් නොව ඒවා බොහෝ කොට සැබෑ ඒවා ද වේ. මේ බව මා සනාථ කරගත්තේ අධිමානසික සංසිද්ධීන් පිළිබඳ මගේ මෑත කාලීන පර්යේෂණ මඟින් පමණක් නොව නින්ද හා සිහින පිළිබඳ පර්යේෂකයකු ලෙස විසි වසක් පමණ වූ මගේ දීර්ඝ පලපුරුද්ද තුළිනි.

(මෙය, කොටස් වශයෙන් පල වන කෘතියක එක් පරිච්ඡෙදයක කොටසක් මිස තනි ලිපියක් ලෙස කියවීම සඳහා සකස් කරන ලද්දක් නො වේ. ලිපියෙහි විස්තර වන විෂය ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට නම් මෙහි කොටස් මුල සිට කියවීම සුදුසු ය)

Friday, April 3, 2015

අධිමානසික සංසිද්ධීන් යනු “මනෝ විකාරයන්ද”

පූර්ව ජන්මයන් සම්බන්ධයෙන් මිනිසුන් තුළ ඇති වන අනෙක් තැවුල වන්නේ අධිමානසික සංසිද්ධීන් පිළිබඳ විශ්වාස කිරීම “මනෝ විකාරයක්ද” යන කාරණය යි. මේ තැවුල සංසිදුවීම පහසු ය. මන්ද එවන් අත්දැකීම් විශ්වීය ඒවා වන බැවිනි. සිදුවන්නට ඇති යමක් ගැන කලින් පෙන්නුම් කළ ප්‍රාග්–ප්‍රජානනාත්මක සිහින හෝ වෙනත් එ වැනි අධිමානසික අත්දැකීම් ලැබීම පිළිබඳ ඔබේ මිතුරන් හෝ පවුලේ සාමාජිකයන් අතර සමීක්ෂණයක් කර බලන්න. ප්‍රතිඵල ඔබ මවිත කරනු ඇත.

සැබැවින් ම මට ද එසේ සිදු විය. “අනේක ජාති -අනේක ගුරුන්” පල කිරීමෙන් දෙමසකට පසු, මියාමි වෙරළේ වූ කාන්තාවන් දස දෙනකුගෙන් සමන්විත පොත් සමාජයක සංවාදශීලී කථාවකට මට ඇරයුම් ලැබිණ. දොළොස් වසක් මුළුල්ලේ රැස්වුණ මේ කණ්ඩායම පුළුල් පරාසයක වූ පත පොත ගැන විශේෂයෙන්ම ජනප්‍රිය දහරාවේ සාහිත්‍ය කෘති ගැන සංවාද කළහ. පාරභෞතික මාතෘකා ගැන ඔවුන්ගේ විශේෂ උනන්දුවක් නො වී ය. කෙසේ වෙතත් මා ඒ පළාතෙන් බිහි වූ ලේඛකයකු වූ බැවින් ද ඔවුන් සමඟ කතාබහට ලැදියාවක් දැක්වූ බැවින් ද එම පොත් සමාජය සිය දොළොස්වස් සපිරි ඉතිහාසය තුළ කියැවූ ප්‍රථම පාරභෞතික කෘතිය පිළිබඳ සංවාදයකට සැරසුණේ ය.

මා ඊට සහභාගි වූ සන්ධ්‍යාවේ සංවාද මණ්ඩපයට කාන්තාවන් දස දෙනා ම පැමිණ සිටිනු දක්නා ලදි. ඔවුන් සියලු දෙන ප්‍රධාන දහ‍රාවේ සාම්ප්‍රදායික ආකල්ප ඇති මධ්‍යම පාන්තිකයන් වූ අතර එම ප්‍රජාව නියෝජනය කළ හොඳ හරස් කැපුමක් විය.

පුනර්ජන්මය හා මරණින් මතු ජීවිතය පිළිබඳ “අනේක ජාති - අනේක ගුරුන්” කියවීමට ප්‍රථම ඔවුන් දැරූ මතය කුමක්දැයි මම සංවාදය ආරම්භයේ ම සාමාජිකාවන්ගෙන් විමසිමි. සාමාජිකාවන් තිදෙනෙකු (සියයට 30ක්) පුනර්ජන්මය විශ්වාස කළ අතර පළමු තිදෙනා ද ඇතුළු ව හය දෙනෙක් (සියයට 60ක්) මරණින් මතු පැවැත්මක් ගැන විශ්වාස කළහ. සිරුර මියයන විට පුද්ගලයා ද මිය යන බව විශ්වාස කළ සිවු දෙනෙකි (සියයට 40). මෙම සංඛ්‍යාන ප්‍රතිඵල “ගැලප්” ජනමත සමීක්ෂණ ඇසුරින් වාර්තා කරන ලද ජාතික තලයේ මධ්‍ය අගයන්ට බෙහෙවින් ම සමීප වූයේ ය.

කවරදාක හෝ තමා විසින් පෞද්ගලික ව යම් අධිමානසික සංසිද්ධියක් අත් දැක තිබේදැයි සාමාජිකාවන්ගෙන් විමසූ කළ මා ලද ප්‍රතිචාරයේ පුළුල් බව හා තීව්‍රතාව මා විස්මයෙන් ඇළලී ය. සිහි තබා ගත යුතු වැදගත් කරුණ වන්නේ මේ පිරිස පූර්ව සැලසුමකව අනුව තෝරා නො ගත්, අතීන්ද්‍රිය ඥානය (ESP), අධිමානසික සංසිද්ධීන් හා පුනර්ජන්මය වැනි කරුණු ගැන උනන්දුවක් නො දැක්වූ පාරභෞතික ව දිශානුයෝජිත නො වූ කණ්ඩායමක් වීම යි. මේ වූකලී වෙනස් මාදිලියක පොත පත කියවා ඒවා පිළිබඳ සංවාද කිරීමට ගොඩනඟා ගත් කාන්තාවන් දස දෙනකු ගෙන් සුසැදි සාමාන්‍ය කණ්ඩායමක් විය.

එක් සාමාජිකාවකගේ මව දැකීමට වරක් ඇගේ වයස්ගත එහෙත් රෝගාතුර ව නොසිටි මිත්තණිය සිහිනෙන් පැමිණ තිබිණි. සිහිනයේ දුටු මිත්තණිය ස්වර්ණ-ශ්වේතවන් රශ්මි මාලාවක නිමග්න ව සිටි අතර ඈ වටා දිදුලන ඛයාමප්‍රභා මණ්ඩලයක් විය. ඈ සිය මිණිබිරියට මෙසේ කීවා ය “මම හොඳින් ඉන්නවා. මා ගැන දුක් වෙන්න එපා. මට ඔබ ගෙන් වෙන් වී යන්ට සිදුවෙලා තියෙනවා. හොඳින් ඉන්න” ඈත නගරයක වුසූ සිය මිත්තණිය පෙරදා රැයේ මිය ගිය බව පසු දින ඈට සැල විය.

තවත් සාමාජිකාවක් කලකින් නොදුටු එමෙන් ම කල්පනා මාත්‍රයක හෝ නොවූ තලතුනා ඥාතියකු සිහිනෙන් දුටුවා ය. ඥාතියාගේ ලය පෙදෙසේ ලේ තැවරී තිබෙන අයුරු සිහිනයේ දී දර්ශනය විය. ඊට පෙර දිනයේ දී ඔහු විවෘත හදවත් සැත්කමකට බඳුන් ව සිටි අතර සාමාජිකාව ඒ පිළිබඳ කිසිවක් දැන සිටියේ ද නැත.

කණ්ඩායමේ වෙනත් සාමාජිකාවක් සිය පුතණුවන් සම්බන්ධයෙන් යළි යළිත් පුනරාවර්තනය වන්නා වූ සිහිනයක් දුටුවා ය. ඒ වන විට මනා සෞඛ්‍යයෙන් යුතු ව සිටි ඇගේ පුතා සිහිනයේ දී දර්ශනය වූයේ බරපතල ලෙස තුවාල ලබා ඇති අයුරකි. අනතුරු ව තමා ද ඔහුගේ රෝහල් වාට්ටුවේ සිටින අයුරු දුටු ඈට ප්‍රබල හා ගුප්ත හඬකින් කාමරය තුළ නින්නාද වූ මේ වචන ඇසිණ. “ඔහු ඔබ වෙත යළි පැමි‍ණෙමින් සිටිනවා” ඈ විපිලිසර ව සිටියේ සිය පුතු ලෙස සිහිනයේ දුටු ළමයාගේ හිසකේ ඔහුගේ සැබෑ හිසකේ වර්ණයට වඩා බෙහෙවින් ම තද පැහැ වීම පිළිබඳව යි. මේ සිහිනය පුරා මාසයක් ම යළි යළිත් දර්ශනය වූයේ ය.

ඒ මාසය අග දී සිය බයිසිකලය මෝටර් රථයක ගැටීමෙන් ඇගේ පුතා බරපතල ලෙස තුවාල ලැබුවේ ය. රෝගියාගේ තත්වය පිළිබඳ කනස්සල්ලෙන් පසු වූ රෝහලේ වෛද්‍යවරුන්ට මේ සාමාජිකාව පැවසූයේ ඇගේ පුතා ඉක්මනින් ම ප්‍රකෘති සුවය ලබනු ඇති බව යි. සිහිනයේ දී ශ්‍රවණය කළ හඬින් පැවසුණ පරිදි නිසැක වශයෙන් ම එසේ සිදු වනු ඇතැයි ඈ දැන සිටියා ය. ‍වෙළුම් පටි වලින් ඔතනු ලැබූ හිස ඇති ළමයා ක්‍රම ක්‍රමයෙන් සුවපත් වූයේ ය. වෙළුම් පටි ඉවත් කිරීමෙන් අනතුරු ව ඔහුගේ මුඬු කරන ලද හිස මත වඩා තද පැහැයකින් යුතු හිසකේ වර්ධනය වන්නට පටන් ගත්තේ ය. ඉක්බිති ඈ කිසිදාක ඒ සිහිනය නැවත නො දුටුවා ය.

තවත් කාන්තාවක් පැවසුවේ තමන් කිසිදාක ඉගෙන නොගත් විෂයයන් ගැන විශ්වකෝෂයක් බඳු දැනුමකින් යුතු වූ ඇගේ දෙහැවිරිදි පුතා පිළිබඳ ව යි. “ඔහු මීට කලින් ‍‍මෙහේ ඉඳල තිබෙනවා” ඈ සිය මිතුරියන්ට කීවා ය.

තවත් කාන්තාවකගේ ගජ මිතුරකු වූ දන්ත වෛද්‍යවරයා, මාර්ග අනතුරු මඟ හැර යාමේ විශේෂ කුසලතාවයකින් යුතු අයකු විය. එක් සවස් භාගයක සිය මිතුරන් පිරිසක් ද සමඟ අවන්හලකින් පිට වී එමින් සිටි හේ පාර හරහා මාරු වීමට සූදානමින් සිටියේ ය. හදිසියෙන් ම “ඉක්මනට පාර අයිනට පනින්න” යැයි කෑගසමින් හේ පිරිස ඉදිරිපසින් සිය අත් විදහාගෙන ඔවුන් පසුපසට තල්ලු කෙළේ ය. තමා මෙසේ කරන්නේ මන්දැයි ඔහු‍ට ම අවබෝධයක් නො වී ය. තත්පර කිහිපයකින් අනතුරු ව වීදියේ මෑත කෙළවරින් ප්‍රාදුර්භූත වූ මෝටර් රථයක් සැර දමාගෙන ඊයක වේගයෙන් ඉගිලී ගියේ ඔවුන්ට අඩි කිහිපයකට ඔබ්බෙනි.

මේ සිද්ධියෙන් සති කිහිපයකට පසු මේ දන්ත වෛද්‍යවරයා නිවෙසට යන අතරතුර සිය බිරිඳ විසින් පදවනු ලැබූ මෝටර් රථයේ මගී අසුනේ හිඳගෙන අඩ නින්දේ පසු වූයේ ය. විටින් විට නිදි කිරා ‍වැටුණු ඔහු සිටියේ කවුළුවෙන් ඉවත බලාගෙන නොවේ. “සංඥා එළිය වෙනස් වුනාට ඉස්සරහට යන්න එපා” නැවතුම් සංඥාවට අවනත ව තිරිංගය පෑගූ සිය බිරිඳට ඔහු මිමිණුවේ ය. “කෙනෙක් රතු එලිය නොතකා යන්නයි හදන්නෙ” ඔහු තවමත් අඩ නින්දේ පසු වූ අතර කවුළුවෙන් පිටත බලාගෙන නො සිටියේ ය. කෙසේ වුව ද ඔහුගේ අනතුරු ඇඟවීමට බිරිඳ සවන් දුන්නා ය. මාර්ග සංඥා එලිය වෙනස් වී තත්පර කීපයකින් අනතුරු ව ඔවුන් ඉදිරියෙන් වූ හරස් මාර්ගයේ මෝ‍ටර් රථයක් විදුලි වේගයෙන් ඇදි ගියේ හරියට ම ඔවුන් යාමට නියමිත ව තුබූ ගමන් පථය කපාගෙන යි. ඔවුන් භීතියෙන් ගල් ගැසුණේ තවමත් ජීවතුන් අතර සිටින බව සිහිපත් කරමිනි.

පිරිසෙහි වූ තවත් කාන්තාවක් සිය නිවස අමදිමින් සිටිය දී හදිසියේ ම සිය මිතුරියක දිවිනසාගත් බවට ඇති වූ නිශ්චිත හා ඒත්තු යන සුළු සිතුවිල්ලකින් තෝන්තු වූවා ය. මේ මිතුරිය ගැන මාස ගණනකින් සිතිවිලි මාත්‍රයක් පවා නො වූ ඈ මිතුරියගේ චිත්තාවේග ගැටළු හෝ ස්වයං–නාශක සිතිවිලි පිළිබඳ කිසිවක් දැන නො සිටියා ය. එහෙත් මේ සිතිවිල්ල කෙතරම් පැහැදිලි වූවා ද ඒත්තු යන සුළු වූවා ද, ආවේගයන්ගෙන් තොර වූවා ද යත් එය ඉබාගාතේ යන සිතුවිල්ලකට වඩා තත්‍ය වූ දැනුමක් විය. ඈ පසු ව දැන ගත් පරිදි එය සත්‍යයක් ම විය. ඈට ඒ සිතිවිල්ල පහළ වූ දිනයේ ම ඔහු සිය දිවි නසාගෙන තිබිණි.

(මෙය, කොටස් වශයෙන් පල වන කෘතියක එක් පරිච්ඡෙදයක කොටසක් මිස තනි ලිපියක් ලෙස කියවීම සඳහා සකස් කරන ලද්දක් නො වේ. ලිපියෙහි විස්තර වන විෂය ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට නම් මෙහි කොටස් මුල සිට කියවීම සුදුසු ය)

Thursday, April 2, 2015

වෙනත් ආගම් වල සඳහන් වන පුනර්ජන්මය

බටහිර ආගම් වල වසර දහස් ගණනක් වූ ඉතිහාසය පුරා කවරකු හෝ විසින් මා ලද අයුරේ අත්දැකීමක් පිළිබඳ ලේඛන ගතකොට නො තිබීම මට කෙසේවත් ඇදහිය හැක්කක් නො වී ය. මෙවන් දැනුමක් ලද පළමුවැන්නා මා විය හැකි ද? ම විසින් පසු ව සොයා ගනු ලැබූ පරිදි බොහෝ ගැඹුරට ප්‍රශාඛා විහිදී ගිය පුනර්ජන්මය පිළිබඳ විශ්වාස‍යේ මූලයන් යුදෙව් හා ක්‍රිස්තියානි ආගම් තුළ ද ඇත. පුනර්ජන්මය පිළිබඳ මූලික ඇදහීමක් වූ ගිල්ගුල් සංකල්පය වසර දහස්ගණනක් මුළු‍ල්ලේ යුදෙව් ද‍හම (Judaism) තුළ පැවැත ආවකි. බටහිර විද්‍යාත්මක සංස්ථාපනය විසින් රූපාන්තරණය කළ නැගෙනහිර යුරෝපීය යුදෙව් ප්‍රජාව විසින් පිලිගනු ලැබීම සඳහා 1800-1850 දී පමණ යුදෙව් දහම නවීකරණයට බඳුන් වන තුරු ම මේ ඇදහීම එහි මූලික ප්‍රතිෂ්ටාවක් ව පැවතිණ. කෙසේ වතුදු, සියවස් තුනකට එපිට දී පුනර්ජන්මය පිළිබඳ ඇදහීම ප්‍රධාන ධාරාවට අයත් වූ මූලික සංකල්පයක් වූ බව පෙනේ. ඕතොඩොක්ස් හා චැසිඩියානු ප්‍රජාවන් තුළ පුනර්ජන්මය පිළිබඳ ඇදහීම අද දක්වා ම අවිච්ඡින්නව පවතී. වසර දහස් ගණනක් ඈත එපිටට දිව යන ගුප්ත යුදෙව් සාහිත්‍යයක් වූ “කබාලා” පුනර්ජන්මය පිළිබඳ සමුද්දේශයන්ගෙන් පිරී ඇත. පසුගිය ශත වර්ෂ ගණනාව තුළ ලොව පහළ වූ ‍විශිෂ්ටතම යුදෙව් පඬිවරයකු වූ රබ්බි මෝෂේ චේම් ලූසාට්ටෝ සිය “දෙවියන්ගේ මාවත” කෘතියේදී “ගිල්ගුල්” හි අර්ථය මෙ සේ සම්පිණ්ඩනය කර යි.

“එක් ආත්මයක් බොහෝ වතාවක් බොහෝ ශරීරයන්හි පුනර්ජන්මය ලබන අතර ඒ හේතුවෙන් පෙර භවයන්හි දී ඊට සිදු වූ හානි ප්‍රකෘතිමත් කර ගත හැකි වේ. එසේ ම පෙර අත්බවයන්හි නොලද පරිපූර්ණ භාවය අත් කැර ගැනීමට ද ඊට පිළිවන.”

ක්‍රිස්තියානි ධර්මය පිළිබඳ කළ පර්යේෂණයේ දී මා සොයාගත්තේ, එය රෝමානු අධිරාජ්‍යයේ නිල ආගම බවට පත් වූ හතරවන ශත වර්ෂයේ දී නව තෙස්තමේන්තුවේ තුබූ පුනර්ජන්මය පිළිබඳ සැඳැහුම් සියල්ල කොන්ස්ටන්ටයින් අධිරාජයා විසින් කටු ගා දැමූ බව යි. පුනර්ජන්මය පිළිබඳ සංකල්පය මඟින් අධිරාජ්‍යයේ ස්ථාවර භාවය තර්ජනයට ලක්වෙතැයි අධිරාජ්‍යයා සැක ඉපිද වූ බැව් පෙනේ. තමන්ට ජීවත් වීම සඳහා තවත් අවස්ථාවක් ඇතැයි සිතන පුරවැසියන් එක් අවසාන විනිශ්චය දිනයක් විශ්වාස කරන පුරවැසියන්ට වඩා අඩු යටහත් බවක් හා නීතිගරුක බවක් දැක්වීමට ඉඩ කඩ ඇත.

හවන සියවසේ දී කොන්ස්තන්තිනෝපල් හි දෙවන කවුන්සලය මඟින් පුනර්ජන්මය මිත්‍යා ලබ්ධියක් ලෙස නිලවශයෙන් ප්‍රකාශ කිරීම තුළින් කොන්ස්ටන්ටයින් ගේ ක්‍රියාව වඩාත් අවධාරණයකට ලක් කැරිණ. පූර්ව ජන්මයන් පිළිබඳ සංකල්පය නිසා බැතිමතුන්ට සිය ගැලවීම සඳහා වැඩිමනත් කල් ලැබෙන හෙයින් නැගී එන සිය බලය ඉන් පසුබෑමකට ලක් වෙතැයි කොන්ස්ටන්ටයින් සේ ම පල්ලිය ද බිය වූ සෙයකි. අවසාන විනිශ්චය නමැති කසය, මිනිසුන්ගේ නිසි ආකල්ප හා විනය පවත්වා ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය වේ ය යන්න ඔවුන් ගේ නිගමනය විය.

කොන්ස්තන්තිනෝපල් හි දෙවන කවුන්සිලය දක්වා විහිදුණ මුල් ක්‍රිස්තියානි යුගයේ දී ඔරිජෙන්, ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රියාවේ ක්ලෙමන්ට් හා ශාන්ත ජෙරොම් වැනි වෙනත් නිකායන්හි පියවරු පුනර්ජන්මය විශ්වාස කළහ. ඥෙය වාදය හෙවත් පාරලෞකික දෑ පිළිබඳ විශ්වාසයද එ සේ ම විය. දොලොස්වන සියවසේ අග භාගය තරම් මෑතක දීත් ඉතාලියේ හා දකුණු දිය ප්‍රංශයේ කැතාරියානුවෝ පුනර්ජන්මය පිළිබඳ විශ්වාසය හේතුවෙන් ප්‍රචණ්ඩකාරී හිංසනයට බඳුන් වූහ.

රැස්කරගත් නව තොරතුරු පිළිබඳ ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය කරන මට වැටහී ගිය කරුණක් වූයේ පුනර්ජන්මය පිළිබඳ විශ්වාසයට අමතරව කැතරියානු ඥෙයවාදීන් හා කබාලාවරුන් විසින් පොදුවේ දරණ ලද තවත් මතයක් ඇති බව යි. එනම් අපගේ තාර්කික මනසින් දකින හෝ දැනගන්නා දෑට ඔබ්බෙන් අප විඳින සෘජු පොද්ගලික අත්දැකීම් හෝ ආගමික සංසදයන් මඟින් අපට උගන්වන ඇතැම් දෑ ආධ්‍යාත්මික ප්‍රඥාවේ ප්‍රධාන මූලාශ්‍රයක් බව යි. එ මතු නොව මේ සෘජු පෞද්ගලික අත්දැකීම් විසින් යමකුගේ පෞරුෂ හා ආධ්‍යාත්මික වර්ධනයට බලසම්පන්න ලෙස අනුබල ලැබෙන බවයි. අවාසනාවකට මෙන් ව්‍යවහාරික ධර්මයට රැහැනි ව ගිය ඇදැහීම් ඇත්තන් දැඩි ලෙස ම දණ්ඩනයට ලක් කැරුණු හෙයින් ඒවා රහස් ලෙස කුඩා කණ්ඩායම් අතර පමණක් ඉතිරි වූයේ ය. පූර්ව ජන්ම ගුරුහරුකම්වල මර්ධනය, දේශපාලනික මිස ආධ්‍යාත්මික කටයුත්තක් වූයේ නැත.

ඉදින් මම ක්‍රම ක්‍රමයෙන් මෙසේ වන්නේ මන්ද? යන ගැටළුවට පිලිතුරු අවබෝධ කර ගන්නට පටන් ගතිමි. ‍මගේ විශ්වාසයන් මහජනතාව වෙත රැගෙන ගියහොත් දඬුවමට ලක්වන්නට සිදුවේදැයි මා තුළ කුකුසක් විය.

එතෙකුදු වුව සිය වර්ධනය හා සුව වීම සම්බන්ධයෙන් වූ මේ නව මෙවලම් පරිහරණය කිරීමට ජනතාවට අයිතියක් ඇති බව මා තරයේ විශ්වාස කළ අතර මගේ ම සායනික අත්දැකීම් ඇසුරින්, මිනිසුන්ගේ ජීවිත සුවපත් කිරීමට හා සහමුලින් වෙනස් කරන්නට පූර්වජන්ම ප්‍රතිගමණටය ඇති හැකියාව මවිසින් අවබෝධ කොට ගෙන සිටියෙමි. එමඟින් රෝගීන් වඩාත් යහපත් මිනිසුන් බවට පත් වන අයුරුත් තමන් වෙසෙන සමාජයට හෝ තම පවුලට වැඩි යමක් ප්‍රදානය කළ හැකි වඩාත් ප්‍රයෝජනවත් සාමාජිකයන් බවට පත් වන අයුරුත් මම දැන සිටියෙමි.

එහෙත් මගේ “අනේක ජාති - අනේක ගුරුන් (Many Lives, Many Masters)” කෘතිය පළකිරීමෙන් අනතුරු ව පවා මම අමිහිරි ප්‍රතිචාරයක් බලාපොරොතුවෙන් සිටියෙමි. වෛද්‍යවරුන්ගේ සරදමට ලක් වීමත්, කීර්ති නාමය ‍කෙලෙසීමත්, ඇතැම් විට මගේ පවුලට අත් විය හැකි කරදර කම්කටොළු පවා මා බලාපොරොත්තුව සිටි ප්‍රතිඵල අතර වීය. එහෙත් මගේ බිය පදනම් රහිත එකක් වූයේ ය. හුදකලා සගයෙක් හෝ දෙදෙනෙක් “අසරණ බ්‍රයන් දැන් වල කටේ එක් පයක් තබා ගෙන සිටිතැයි” තැන තැන කසු කුසු ගෑවා හැරෙන්නට මට මිත්‍රයන් හෝ සගයන් අහිමි නො වී ය. ඒ වෙනුවට මම ඔවුන්ගේ සංඛ්‍යාව වැඩි කැර ගතිමි. මගේ අත්දැකීම්වලට සමාන ඒවා ලත් එහෙත් ඒවා ප්‍රසිද්ධ කිරීමට තරම් එඩිතර නො වූ රට පුරා විසිරි සිටි මනෝවෛද්‍යවරුන‍් හා ප්‍රතිකාරකයන් වෙතින් මට ලියුම් – චමත්කාර ජනක ලියුම් – ලැබෙන්නට පටන් ගත්තේ ය.

මෙය මවිසින් උගත් ප්‍රබලතම පාඩමක් විය. මගේ අත්දැකීම් ලේඛණගත කොට පොදු ජනතාව හා වෘත්තීය ප්‍රජාව වෙත පිරිනැමීමේ අවදානම මවිසින් දරන ලද අතර ප්‍රතිඵල ලෙස මට තිලිණ ලැබුණේ දැනුම, තහවුරු කිරීම් හා පිලිගැනීම යි. එ සේ ම අවබෝධය යනු පොත්ගුල් තුළට වැදී අධ්‍යයන වාර්තා කියවීමෙන් පමණක් ලැබෙන්නක් නොවන වග ද මම උගත්තෙමි. එය යමකුගේ ස්ව–අත්දැකීම් ගවේශණය කිරීමෙන් ද අත්පත් කර ගත හැකි දැයකි. අන්තර්ඥානය විසින් කෙනකු ප්‍රඥාව වෙත කැඳවා ගෙන යනු ලබයි. මේ සාධක ද්වය ‍විටෙක එකිනෙක සම්මුඛ වන අතර අනෝන්‍ය වශයෙන් පෝෂණය ද අනුප්‍රාණය ද ලබා ගනී. මට සිදු වූයේ ද එවැන්නකි.

මා මේ කථාව ඔබට කියන්නේ ඔබ තුළ ඇති අතීරණය එනම්, අවබෝධාත්මක හා බුද්ධිමය දැනුම් කඳවුරු අතර ඇතිවන කඹ ඇදීම, මා තුළ වූ එවැන්නට සමාන විය හැකි බැවිනි. ඔබගේ ඇදහීම් හා අත්දැකීම් අන් බොහෝ දෙනකුට ද තිබිය හැකිවා පමණක් නොව ඇතැම් විට මේ පිරිස ඔබ පරිකල්පනය කරනවාට වඩා බෙහෙවින් ම වැඩි වන්නට ද පිළිවන. මෙවන් බොහෝ දෙනකු සිය අත්දැකීම් සන්නිවේදනය කිරීම සඳහා අධෛර්යමත් කරනු ලබන්නේ එවැන්නක් සඳහා ඔබට ද බලපෑම් කරන හේතු සාධක විසිනි. ඇතැම් ‍විටෙක යම් පිරිස් මේවා පෞද්ගලික මට්ටමින් ප්‍රකාශ කරනවා විය හැකි ය. වඩාත් වැදගත් වන්නේ විවෘත මනසින් යුතු ව ඔබේ පෞද්ගලික අත්දැකීම් මත විශ්වාසය පවත්වා ගැනීම යි. ඔබේ පෞද්ගලික අත්දැකීම් හා යථාර්ථය පිළිබඳ සංජානන වෙනත් පුද්ගලයන්ගේ ඇදහීම් හා ආධානග්‍රාහය මඟින් යටපත් වන්නට ඉඩ දිය යුතු නොවේ.

(මෙය, කොටස් වශයෙන් පල වන කෘතියක එක් පරිච්ඡෙදයක කොටසක් මිස තනි ලිපියක් ලෙස කියවීම සඳහා සකස් කරන ලද්දක් නො වේ. ලිපියෙහි විස්තර වන විෂය ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට නම් මෙහි කොටස් මුල සිට කියවීම සුදුසු ය)

Tuesday, October 8, 2013

පුනර්ජන්ම සංකල්පය පිලිගැනීමට පුලුවන්ද?

අලුතින් මුණගැසෙන රෝගියෙක් හෝ මගේ වැඩ මුළුවකට සහභාගි වන්නෙක් නොයෙක් විට මගෙන් කරන විමසීමක් ඇත. ආචාර්ය වේස්, ඔබේ මේ පූර්ව ජන්ම ප්‍රතිගමණ ක්‍රමය අත්දකින්න මම බොහොම ආසාවෙනුයි ඉන්නේ. ‍ඒත් මේ පුනර්ජන්මය කියන සංකල්පය පිලිගැනීමේ විශාල ගැටළුවක් මට තියෙන‍වා.
ඔබටත් මෙ ලෙස සිතෙන්නේ නම් දැනගත යුතු වැදගත් කරුණ වන්නේ ඔබ හුදෙකලා වූවකු නොවන වග ය. ප්‍රතිගමණ ක්‍රියාවලිය ආරම්භ කිරීමට පෙරාතුව මේ ගැටළුව විසඳා ගැනීමට බොහෝ දෙනකුට අවශ්‍ය වේ. එසේ කිරීම මේ රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීමේ පූර්වකෘත්‍යයක් වන අතර මගේ බොහෝ වැඩමුළු හා දේශනවල ප්‍රශ්ණ හා පිලිතුරු වාරයේ දී වැඩිපුර ම මතු වන පොදු මාතෘකාව ද මෙය යි. කැතරින් ඇසුරේ ලත් අතිශයින් ම අසාමාන්‍ය වූ අත්දැකීමට ප්‍රථම පුනර්ජන්ම සංකල්පය හා පූර්ව ජන්ම ප්‍රතිගමණයේ වූ සුවකාරක විභවය ගැන මා තුළ වූයේ ද සංශයකි. ඉන් අනතුරු ව මගේ විශ්වාසයන් හා අත්දැකීම් මහජන අවධානයට ලක් කිරීම සඳහා හිත හදාගැනීමට ද තවත් වසර බොහෝ ගණනක් ගත වූයේ ය.
කැතරින්ගේ ප්‍රතිකාරය, ජීවිතයේ ගති සොබාවන් හා සුවකරණයේ ගති සොබාවන් පිළිබඳ මගේ අවබෝධය විප්ලවිය ලෙස වෙනස් කළත් මේ විචක්ෂණාත්මක අත්දැකීම් පිළිබඳ අන්‍යන්ට කීමට මා පැකිළුණේ මිතුරන් හා වෘත්තීය සගයන් ‍විසින් මා උමතු වූවකු හෝ මනෝ විකාර කාරයකු ලෙස සලකතැයි යන බියෙනි.
අනෙක් අතින්, මේ ශිල්ප ක්‍රමය භාවිතා කරමින් අනෙකුත් රෝගීන්හට ද සාර්ථක ව සිදු කළ ප්‍රතිකාර නිසා පූර්ව ජන්ම ප්‍රතිගමණයේ සඵලමත් භාවය පිළිබඳ මට වැඩිදුරටත් තහවුරු වූයේ ය. මේ ගැටළුව විසඳා ගැනීම සඳහා මා තුළ වූ සංකාකූල අපහසුව දුරු කළ යුතු බව මම දැන සිටියෙමි. එබැවින් මම පොත්ගුලට වැදී මේ කරුණු සම්බන්ධයෙන් වෙනත් පර්යේෂණ කෘති පලවී ඇත්දැයි සොයන්නට විමි.
මා තුළ වූ වම් මොළධාරී සායනිකයා ගැටළුව සඳහා මෙ වැනි විසඳුමකට කැමති වූ අතර එ වැනි වලංගුකිරීමක් සැබැවින් ම පැවතිය හැකි යැයි මම ද අපේක්ෂා කෙළෙමි. මේ පූර්ව ජන්ම මතු කැර ගැනීමේ කාර්යයට මා අහඹුවකින් මෙන් පැටළුණේ යම් සේ ද සම්මෝහන ශිල්ප ක්‍රම භාවිතා කරන අන් මනෝ ප්‍රතිකාරකයකුට ද ඊට සමාන අත්දැකීම් ලැබීමේ ඉඩ කඩක් තුබූ බව මට සහතික විය. ඇතැම් විට ඉන් එක් අයකු සිය කතන්දරය ලොවට කීමට තරම් නිර්භය වන්නට ද ඉඩ තිබිණ.        
සුන් වූ අපේක්ෂා ඇති මා අවසන නතර වූයේ අතලොස්සක් වූ එහෙත් විශිෂ්ට පර්යේෂණ වාර්තා කිහිපයක් සමඟිනි. සිය පූර්ව ජන්මයන් පිළිබඳ සිහිපත් කළ හැකි වූ ළමුන් පිරිසක් පිළිබඳ විස්තර අඩංගු වූ ආචාර්ය ඉයන් ස්ටීවන්සන්ගේ ලේඛණ මේ අතර විය. මේ විස්තර අතරින් බොහොමයක් විමර්ශනාත්මක පර්යේෂණ මඟින් පසු කාලීන ව තහවුරු කැර ගන්නා ලදි. මෙය අතිශයින් ම වැදගත් වූයේ පුනර්ජන්ම සංකල්පය සාධනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය වලංගු භාවය ඉන් සැපයුණ හෙයිනි. එහෙත් ඉන් එහා ගිය යමක් මට සොයා ගත නොහැකි විය. පූර්ව ජන්ම ප්‍රතිගමණයේ ප්‍රතිකාරාත්මක අගය පිළිබඳ හාංකවිසියක සඳහනක් කොතැනක හෝ නො වී ය.
මා පොත්ගුලෙන් පිටතට ආවේ ඊට ඇතුළු වූ මොහොතේ සිටියාටත් වඩා දුර්මුඛ බවකිනි. කෙසේ නම් මෙබන්දක් විය හැකිද? පූර්ව ජන්ම ස්මරණය, කායික හා මානසික රෝග ලක්ෂණ රැසකට ම ප්‍රතිඵල දායක ප්‍රතිකාරාත්මක මෙවලමක් ලෙස උපන්‍යාසගත කිරීමට, මගේ ම අත්දැකිම් විසින් මට දැනටමත් ඉඩ සලසා දී තිබේ. කවර හෙයින් නම් අන් කිසිවකු සිය අත්දැකීම් වාර්තා ගත කොට නොමැත්තේ ද? සායනික සම්මෝහන ප්‍රතිකාරය අතර තුර මතු විය හැකි ව තුබූ පූර්ව ජන්ම අත්දැකීම් පිළිබඳ වෘත්තීය ප්‍රකාශන සාහිත්‍ය තුළ කිසිදු සඳහනක් නොමැත්තේ මන් ද? මේ අත්දැකීම් මට පමණක් ම ලැබීම විය නොහැක්කක් සේ පෙනිණ. සහතික වශයෙන් ම අන් ප්‍රතිකාරකයන්ට ද මෙවැන්නක් හසු විය යුතු ව තිබිණ.
ප්‍රත්‍යවේක්ෂණාත්මක ව බලන කල පෙනී යන්නේ, සැබැවින් ම මට අවශ්‍ය ව තිබුණේ මවිසින් නොපමාව සිදුකරන්නට නියමිත ව තුබූ යමක් අන් අයකු විසින් ඒ වන විටත් සිදුකොට තිබෙනු දැකීමට යි. ඒ මොහොතේ මට කළ හැකි ව තුබූ එක ම අනුමානය වූයේ අන් ‍මනෝප්‍රතිකාරකයන් ද කරලියට පැමිණෙන්නට මා තරමට ම දෙගිඩියාවෙන් පසු වූ බවයි. පර්යේෂණ සාහිත්‍ය විමර්ශනය නිමවෙත් ම, මගේ සෘජු අත්දැකීම් වල බලසම්පන්න යථාර්ථමය ස්වභාවයත්, මරණින් මතු ජීවිතය හා ගුරු ස්වාමී මාර්ගෝපදේශකයන්ගේ සම්මුඛය පිළිබඳ මගේ අදහස් හා නව ඇදහීම් පෞද්ගලිකවත්, වෘත්තීයමයවත් 'නොගැලපෙන්නේය' යන බියත් අතර මම දෙ කඩ වී සිටියෙමි.

ඉදින්, වෙනත් ශික්ෂාවකින් උපදෙස් පතන්නට මම තීරණය කෙළෙමි. හින්දු දහම හා බුදු දහම වැනි පෙරදිග සම්ප්‍රදායන් විසින් පුනර්ජන්මය සිය කේන්ද්‍රීය ඇදහිල්ලක් ලෙස වැලඳගෙන තුබූ අයුරුත්, පූර්ව ජන්ම සංකල්පය යථාර්ථයේ මූලික අංගයක් ලෙස පිලිගනු ලැබූ අයුරුත් මා උගත්තේ කොළොම්බියා විශ්ව විද්‍යාලයේ දී හැදෑරූ ආගම පිළිබඳ පාඨමාලාවේ දී ය. එ සේ ම ඉස්ලාම් සම්ප්‍රදායක් වූ සුෆී දහම තුළ පද්‍යයෙන්, නෘත්‍යයෙන් හා ගීතයෙන් සමෝපලක්ෂිත විචිත්‍ර පුනර්ජන්ම සම්ප්‍රදායක් ඇති බව ද මම දැන සිටියෙමි.