අසාමාන්‍ය සුවපත් වීම

මෝහන සැසිය අතරතුර කැතරින්ට වෙනත් පූර්ව ජන්ම දෙකක් ගැන සිහිපත් කළ හැකි විය. ඉන් එකක දී ඕ 18 වන සියවසේ ස්පාඤ්ඤයේ ජීවත් වූ ගණිකාවක වූ අතර අනෙකේ දී පළමු කී පෙරදිග ජන්මයෙන් සියවස් කිහිපයකට පසු උපන් ග්‍රීක ගැහැණියක වූවා ය.

මම සැකයෙන් වික්ෂිප්ත වූයෙමි. වසර ගණනාවක් පුරා රෝගීන් සිය ගණනක් සම්මෝහ නිද්‍රාවට පත් කෙළේ නමුදු කිසි දාක මෙ වැන්නක් සිදු වී නො තිබිණ. හැරත් මා කැතරින් හඳුනා ගෙන සහ ඇයට ප්‍රතිකාර ලබා දීම අරඹා වසරකටත් වැඩි කලක් ගත වී තිබිණි. මා සහතික වශයෙන් දැන සිටි පරිදි ඇයට සයිකෝසීය මනෝ ව්‍යාධියක් හෝ භ්‍රාන්තීන් හෝ බහුවිධ පෞරුෂ තත්වයක් කිසි දිනෙක නො වී ය. ඇය මත්පැන් හෝ මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහි වී ද නො සිටියා ය. එ බැවින් මගේ නිගමනය වූයේ ඇගේ මේ “මතකයන්” තුළ වූයේ සිහිනමය පරිකල්පනයන් හෝ ෆැන්ටසිමය මායාවන් විය හැකි බව යි.

එහෙත් ඒ අතර කිසියම් අසාමාන්‍ය දැයක් සිදු වෙමින් පැවතිණ. එ නම් කැතරින්ගේ රෝග ලක්ෂණ විස්මය ජනක ලෙසින් වියැකී යාමට පටන් ගැනීම යි. සිහිනමය හෝ ෆැන්ටසිමය මායාවන් තුළ මෙ වැනි වේගවත් හා පරිපූර්ණ සායනික සුවපත් වීමක් කිසි‍ විටෙක සිදු විය නො හැකි බව මම දැන සිටියෙමි. සතියෙන් සතිය අලුත් මෝහන සැසි වල දී පෙර ජන්මයන් එකිනෙක සිහිපත් වත් ම, පෙර දී සුව නො වූ ඇගේ රෝග ලක්ෂණ එකින් එක අතුරුදහන් වන්නට පටන් ගත්තේ ය. මාස කිහිපයක දී කිසි දු ඖෂධයක් භාවිතා නො කොට ම ඕ පූර්ණ වශයෙන් සුවපත් වූවා ය.

මේ සම්බන්ධයෙන් මා තුළ වූ සංශය කෙමෙන් දිය වී යන්නට විය. සිව් වැනි හෝ පස් වැනි සැසිය තුළ දී සිදු වූයේ අතිශයෙන් ම විස්මිත වූ දැයකි. එක් පෞරාණික ජන්මයක දී මරණයට පිවිසෙන්නා වූ කැතරින් භවයන් දෙකක් අතර තුර සැම විට ම ඈ අත් දුටු පරිදි සිය සිරුර මතින් පාවී ගොස් හුරු පුරුදු ආධ්‍යාත්මික ආලෝකය වෙතට ඇදී ගියා ය.

“ඔවුන් මට කියන‍වා බොහෝ දෙවියන් සිටින බව, අප හැම කෙනකු තුළ ම දෙවියන් සිටින බව” ඈ වියලි ගොරෝසු හඬින් කීවා ය. මගේ ඉදිරි ජීවිතය උඩු යටිකුරු කොට සහමුලින් ම වෙනස් කළා වූ ජවනිකාව ඇරඹුණේ ඉන් අනතුරුව යි.

පූර්ව ජන්මයකට ගිය කැතරින්

අවසානයේ මෝහන ප්‍රතිකාර ක්‍රමය අත්හදා බැලීමට ඈ කැමැති වූවා ය. මෙහි දී මා බලාපොරොත්තු වූයේ කිසියම් ඉලක්කගත චිත්ත ඒකාග්‍රතා ක්‍රමවේදයක් යොදා ගනිමින් මෙ‍ම රෝග ලක්ෂණ වලට හේතු වූවා යැයි මා අනුමාන කළ ළමා වියේ දී ඇගේ යටි සිතට කා වැදුණු කිසියම් චිත්තවේගීය කම්පනයක් වෙත ඇගේ මතකය රැගෙන යාම යි.

කැතරින්ට ගැඹුරු සම්මෝහ නිද්‍රාවකට පත් වීමට හැකි වූ අතර සවිඥානිකව සිහිපත් කළ නො හැකි වූ සිදුවීම් පිළිබඳ මතකය අවදි කර ගන්නට ඈ සමත් වූවා ය. වරක් පිහිණුම් තටාකයේ කිමිදුම් පුවරුවෙන් ඉවතට තල්ලු කරනු ලැබ වතුරට වැටී හුස්ම හිරවීමෙන් අපහසුවට පත් අයුරු ඈට සිහිපත් විය. එසේ ම දන්ත වෛද්‍යවරයාගේ කාමරයේ දී ගෑස් මුහුණක් පැළඳවීමෙන් සන්ත්‍රාසයට පත් වූ අයුරු ඈට සිහිපත් විය. නරක ම දෑ වූයේ තුන් හැවිරිදි වියේ දී සිය බීමත් පියා විසින් අත පත ගානු ලැබූ අයුරු සිහිපත් වීම යි. ඔහු ගේ දැවැන්ත අතින් මුව වසා ඈ නිහඬ කරවනු ලැබ තිබිණ. අපට නිවැරදි පොටක් පෑදුණ බව මගේ විශ්වාසය විය. දැන් ඉතින් ඇගේ තත්වය යහපත් අතට හැරෙනු ඇතැයි මම විශ්වාස කෙළෙමි.

එහෙත් මගේ පුදුමයට මෙන් තත්වයෙහි කිසි දු ප්‍රගතියක් නොවී ය. මෙය බලාපොරොත්තු නො වූ ප්‍රතිචාරයක් වූයෙන් මා නිගමනය ‍කෙළේ ඇගේ උපවිඥානය තුළ මිහිදන් වූ චිත්තවේගාත්මක කම්පනයන් තවත් ඉතිරිව තිබිය හැකි බවයි. තුන් හැවිරිදි වියේ දී පියා පියා අතින් වූ අකටයුත්ත ඇතැම් විට ඊට පෙර බාල වියේදී ද සිදු විය හැකි ව තිබිණ. අප විසින් නැවත උත්සාහ කළ යුතු විය.

ඊ ළඟ සතියේ මම නැවත වරක් කැතරින් වඩාත් ගැඹුරු තලයක වූ සම්මෝහ නිද්‍රාවකට රැගෙන ගියෙමි. මෙ වර මම අත් වැරදීමකින්, නිශ්චිත දිශානතියකින් තොර වූ විවෘත විධානයක් දුනිමි.

“ඔබේ රෝග ලක්ෂණ පැණ නඟින කාලය වෙත ආපසු ගන්න.”

මා මින් අදහස් කෙළේ කැතරින් ඇගේ පූර්ව ළමා විය වෙත නැවත කැඳවීමකි.

එහෙත් ඒ වෙනුවට සිදු‍ වූයේ ඇය වසර හාර දහසකට පමණ එ පිටින් වූ පෞරාණික ප්‍රත්‍යාසන්න පෙරදිග පූර්ව ජන්මයක් වෙත ඇදී යාම යි. එහි දී ඇය වෙනත් සිරුරක් ද, වෙනස් මුහුණක් ද, වෙනස් කෙස් කළඹක් ද, වෙනස් නාමයක් ද දැරුවා ය. එම යුගයේ භූමි විස්තර ද, ඇඳුම් පැලඳුම්ද, එදිනෙදා පරිහරණය කළ භාණ්ඩ ද ඇයට මතකයට නඟා ගත හැකි වූයේ ය. ජල ගැල්මකට හෝ වෙනත් ජල ප්‍රවාහයකට හසු ව දියේ ගිලී මළ සැටි සහ සිය අත දරුවා ජල ප්‍රවාහය විසින් ඩැහැගනු ලැබූ අවසන් ජවනිකාව තෙක් ඒ ජිවිතය තුළ අත් දුටු සියලු සිදුවීම් ඈට සිහිපත් කළ හැකි විය. මිය යන්නා හා ම ඈ සිය සිරුරින් ඉහළට පාවී ගියේ ආචාර්ය එලිසබෙත් කුබ්ලර් රොස්, ආචාර්ය රේමන්ඩ් මූඩි, වෛද්‍ය කෙනත් රිං ඇතුළු වෙනත් එ වැනි වියතුන් ගේ පරීක්ෂණ වාර්තා වල සඳහන් මරණාසන්න අත්දැකීම් පුනරාවර්තනය කරමිනි. (මේ මරණාසන්න අත්දැකීම් පිළිබඳ මේ පොතෙහි අන් තැනෙක විස්තර සහිතව සාකච්ඡා කිරීමට මම බලාපොරොත්තු වෙමි.) කෙ සේ වුව ද, කැතරින් මේ වියතුන් පිළිබඳ හෝ ඔවුන්ගේ පර්යේෂණ පිළිබඳ කිසිවක් දැන සිටියේ නැත.

ආරම්භය

ඔබ මගේ Many Lives, Many Masters (අනේක ජාති, අ‍නේක ගුරුන්) කෘතිය කියවා නැත්නම් කෙටි පූර්විකාවකින් මෙය ඇරඹීම සුදුසු යයි සිතමි. ඒ සුවපත් වීම පිළිබඳ කතා බහට පෙරාතුව ඔබ මා ගැන යමක් දැන ගත යුතු නිසා ය. 

ඉහත කෘතියෙහි සඳහන් කැතරින් නම් වූ සේවා ලාභිනියට කළ ප්‍රතිකාර ඇසුරින් ලත් විස්මයාවහ අත්දැකීමට පෙර මගේ වෘත්තීය ජීවිතය බෙහෙවින් ම ශාස්ත්‍රීය වූ ඒකදිශාගත එකක් විය. කොළොම්බියා විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ගෞරව සම්මානිත ව උපාධි ලත් මම යේල් විශ්ව විද්‍යාලයෙන් වෛද්‍ය උපාධිය ද ලදිමි. පසුව එහි මැ ප්‍රධාන නේවාසික මනෝ වෛද්‍යවරයා ලෙස සේවය කෙළෙමි. මා කීර්තිමත් විශ්ව විද්‍යාල ගණනාවක ම මහාචාර්යවරයකු වූ අතර, මනෝඖෂධවේදය, මොළයේ රසායනය, නින්ද පිළිබඳ අක්‍රමතා, විෂාදය, කාංසාමය ගැටලු, මත්ලෝලිත්වය හා අල්ෂයිමර් රෝගය ආදී විවිධ විෂයයන් ගැන පර්යේෂණ පත්‍රිකා හතලිහකට අධික සංඛ්‍යාවක් ලියා පළ කොට ඇත්තෙමි. පොත් ප්‍රකාශනය සම්බන්ධයෙන් මගේ පළමු දායකත්වය වූ යේ “කෝලීනමය කෘත්‍යයන්හි ජීව විද්‍යාව” නම් වූ කෘතිය යි. එය, නින්ද නොයාමෙන් පීඩා විඳි මගේ සේවාලාභීන්ට නින්දට යාම සඳහා උපකාර වූ බව සැබෑ මුත් කිසි සේත් ම හොඳින් අළෙවි වූ පොතක් නම් නොවී ය. ආධානග්‍රාහී කල්පනා ඇති වම් මොළකරුවකු වූ මම එකල අධිමානසික විද්‍යාව වැනි “අවිද්‍යාත්මක” විෂයයන් පිළිබඳ බොහෝ සැක සංකා ඇත්තෙක් වීමි. පූර්‍ව ජන්මයන් පිලිබඳ හෝ පුනරුත්පත්තිය පිළිබඳ කිසිවක් මා දැන නො සිටි අතර එ සේ දැන ගැනීමට අවශ්‍යතාවයක් ද නො වී ය.

කැතරින් යනු ෆ්ලොරීඩාහි මියාමි වෙරළේ පිහිටි මවුන්ට් සිනායි වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයේ සභාපති වරයා ලෙස මා පත් වීමෙන් වසරකට පමණ පසු මා වෙත යොමු කරන ලද සේවා ලාභිනියකි. නිව් ඉංග්ලන්ඩ් හි උපන්, විසි වියෙහි අග්ගිස්සෙහි වූ කතෝලික තරුණියක වූ ඇයට සිය ඇදහීම පිළිබඳ අර්බුදයක් හෝ මෙකල ජීවිතය පිළිබඳ ප්‍රශ්නකාරී තත්වයක් නො තිබිණ. එහෙත් අනියත භීතිකාවන්ගෙන් ද, සන්ත්‍රාසක ප්‍රහාරයන්ගෙන් ද, විෂාදයෙන් ද, යළි යළිත් දර්ශනය වන්නා වූ බියකරු සිහිනයන්ගෙන් ද ඈ නිරතුරු ව පීඩා විඳිමින් සිටියා ය. යාවජීව වූ ඇගේ රෝග ලක්ෂණ ඒ වන විට වඩාත් නරක අතට හැරෙමින් තිබිණ.

අවුරුද්දක් පුරා සිදු කළ සම්මත මනෝ ප්‍රතිකාරවලින් අනතුරු ව ඈ බෙහෙවින් දුර්මුඛ ව සිටියා ය. සැබැවින් ම එම කාල සීමාවෙන් පසු ව ඇගේ තත්වය සුව අතට හැරිය යුතු ව තිබිණි. රෝහල් රසායනාගාරයේ තාක්ෂණ ශිල්පිනියක වූ ඇයට එම ප්‍රතිකාර වලින් යහපත් ප්‍රතිපල ලැබීමට අවශ්‍ය බුද්ධිය ද, විචක්ෂණ භාවය ද තිබිණ. ඈ මුහුණ දුන් තත්වය විසඳීමට දුෂ්කර වූවක් ලෙස සැලකීමට තරම් කිසිදු සාධකයක් ඇගේ මූලික එකලාසයෙහි දක්නට නො වී ය. සැබැවින් ම ඇගේ ජීවන පසුබිම් විස්තර වලින් තහවුරු කැරුණේ ද සාධනීය රෝග තත්ව විග්‍රහයකි. හුස්ම හෝ ගෙල හිරවීම පිළිබඳ දිගු කාලීන භීතිකාවකින් පෙළුණු කැතරින් කිසි දු ඖෂධයක් ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කෙළෙන් එ වැනි රෝග ලක්ෂණ වලින් පෙළෙන රෝගීන් සඳහා ප්‍රතිකාර ලෙස මා දැන සිටි විෂාදනාශක හෝ ප්‍රශාන්තිකර ඖෂධ කිසිවක් ඇයට ලබා දීමට අවස්ථාවක් නො වී ය. එහෙත් ඇගේ ඒ ප්‍රතික්ෂේපය වෙස් වලාගෙන පැමිණි ආශීර්වාදයක් බව මට එකල නො වැටහිණ.